Syairan Santri
Duh angin nu ngahiliwir sampai keun salam
sim abdi
ieu syairan insani nu meuncintai ka santri
nu geulis ka bina bina ngagoda mata jeung
raga
lalakon dua manusa nu awalna mikacinta
kahalang ku cita2 tah ieu teh lalakona
hiji
mangsa dinten jum'at, abdi pamit bade angkat
nyiar elmu nu mangfaat, supados luhur
darajat
abdi
teh di pamondokan, nganinggalkeun ka rinduan
di pisah ku kajauhan, cinta butuh
pangorbanan
tos
lami henteu pa tepang, sareung anjeuna tersayang
anjeun pendak jeung pamuda, kasepna kawas
biduan
duh
gusti abdi sengsara, mencintai ka anjeuna
cinta abdi saleresna, di anggap cinta
nurjana
duh
gusti abdi tulungan, hate nuju kanyerian
istri nu janten pilihan, di rebut pamudalian
dahar abdi teu mirasa, sare abdi henteu
tibra
raga abdi rasa lera, sebab ngemutan anjeuna
soca
ngalirkeun ci mata, abdi kawas jalmi buta
emutna sebabna cinta, akhirna jadi nalangsa
ieu
serat janten hasrat, tulisan wawakil lisan
jeung kertas nu janten tugas, tur mangsi nu
janten saksi
mugi
gusti ngawidian, ngagentos kanalangsaan
hilangkeun ka peurhatian, di gentos ku
kabingahan
margi mungkulkn ka gusti, sim abdi
masrahkeun diri
tina setan sareng jalmimugi mungkulkn ka
gusti
